Klare taal

Helderheid weggelegen.

In de voorraad.

Opgestapeld en afgestoft.

Iemand levend villen.

Zonder leven, of iemand.

Het laagje voor laagje wegwerken van de abstractie die je steevast probeert te verdelgen.

Om iets stuk te maken, moet het een vorm van intact hebben.

Ik kan nog een keer proberen mijn handen te wassen.

Ik kan nog een keer gokken op het idee dat mijn begrip te kort schiet voor mijn behoeften.

En dan weer verliezen.

Permanente twijfel is een excuus uit luxe.

Een smoes van astronomische proporties.

Toegeven dat ik weet wat ik hier zeg.

Verklaren, van dichtbij, dat ik voel wat ik schreef.

Mijn pen bloed, en ik doe niet alsof het mijn neus is.

Dit is een toetsenbord, en straks een pen.

Het vlees en bloed vormen tot een tranendal dat niet mijn bezit is.

Het kneden van een kakofonische ensemble in tragedie.

Verwensen doe ik niet.