Moeite

Verloren vezels verwrikt in ongelijke passen

Terechtgesteld aan wat niet om kan vallen.

Was ze altijd maar lief.

Ik zoek zachtheid zodat ik minder hard val.

Maar ik spring nog steeds van even hoog. 

Verliefdheden aangerekend om benzine.

Onvoorwaardelijk met kleine lettertjes.

Eerlijk zullen we alles delen.

Behalve de onrust die in je hart woont.

Behalve de kolkende hoeveelheid pracht die je zelf net te hard vast houdt.

Want zelfs drie vingers diep in je zachtheid voel ik me nog steeds niet veilig.

Ik mis wat me aan kan raken van binnen.

Ik mis de tast op m'n gezicht.

Ik hoop dat je doorhebt, dat je het jezelf aanricht.