Rotonde

Mijn tenen staan krom over de stoeprand.
Mijn handen zijn gewikkeld in verband en door mijn hoofd gonst het geluid van de restanten van mijn verstand.

Alles in het nu doet er toe, behalve racisten, en mijn relaties die zijn stuk gegaan, 

omdat de ander mijn uitingen, van mijn beleving van hoeveel pijn de ander me aandeed, niet als plausibel wou aanvaarden. Want, ik zag het verkeerd en ik begreep hun gedrag niet. 

En als ik een kant heb in mijn gevoel die ook zacht geknuffeld wil worden en langzaam complimentjes wil horen terwijl je me roomijs voert.

Is dat soms te veel gevraagd?

Is het soms onredelijk dat de zorgzaamheid die ik uitgiet over jouw bestaan en je ontvankelijkheid en verlangen naar bevestiging en kunnen vertrouwen op de veiligheid en de geborgenheid in het hart van de ander. 

Is dat soms te veel gevraagd om dat terug te krijgen?

Is tot 3 uur 's nachts jij die vast in wat je jouw totale nalatigheid naar je persoonlijke verantwoordelijkheid in opstandigheid en wat je dan maar schattig noemt zit dat?

Of dat je niet doorhebt dat je claims op volledig inzicht in je eigen gevoelsbeleving aan diggelen vallen als ik je met keiharde realiteit confronteer en jij je schaamt voor het web van leugens en geheimenis dat je hebt gesponnen rondom mij?

Want je had nooit gedacht dat ik ja zou zeggen, je had nooit gedacht dat ik me aan jou zou willen verbinden nadat je me de optie gaf om weg te stappen na het troosten van mijn emotionele wrak.

Evenmin heb je door hoe verschrikkelijk opdringerig je bent in de context van dat ik niet met je naar bed wil, en je hebt gezegd dat je het prettig vind dat seksuele aantrekking voor mij niet een vanzelfsprekendheid is, maar ik voel het niet vanuit mij, en als jij die spanning in het gesprek probeert te vlechten, dan zeg ik doei.

Respecteer mijn verlangens, mijn waarden, mijn grenzen, je kan pijn niet weg redeneren.

Evenmin is het doelloos om liefde te ontvangen maar het nooit terug te geven.

Hulpeloosheid kent vele vormen, maar voor geen enkele heb ik romantische interesse.

Dus ik sta met mijn tenen gekromd over de stoeprand.

Straks gaat het weer regenen.

Dan kan ik mijn zachte jas met kraag aan.