Voor Alicia

Ze heeft me vast.
Ze wil voor me zorgen.

Ze wil zinken in mijn handen.
En dan eigenlijk nooit landen.

Maar haar zachtheid is een haven voor mijn hart.
Haar eigenzinnigheid maakt mij niet per se apart.

En dat ze weet dat ze geborgen is in alles wat ik toevertrouw.
Dat haar gedachten zijn waar ik van hou.

Het is stilte voor de storm.
Dat ik in haar straks word verzwolgen in anticipatie.

Het is tast die haar laat beseffen dat ze bij me hoort.
Het is zijn de dingen die haar huid uitspreken, onverstoord.

Ik ben veilig in haar ogen.
Ik ben veilig in alles wat ze voor me voelt.

Slechts met een aanraking en de overtuiging dat ik haar zie.
Ik ben vlijmscherp haar huid ingestapt.