Hard

Ik ga twee miljoen.
Ze trekt me onder water.
Ik ga met raketbrandstof door de atmosfeer.
Ze zoent me onder water.
Er vliegen vlamtongen van mijn vingertoppen.
Ze streelt mijn rug met aandacht.
Er komen rookwolken uit mijn neus.
Langzaam tekent ze met haar vingers over mijn gezicht.
Mijn ogen spugen zwavel.
Met haar lippen trekt ze een spoor langs mijn jukbeenderen.
Een permanente explosie van gevoel/
Zachtjes fluistert ze woorden die me terug brengen naar het hier en nu.
De toekomst heeft mijn ziel gegrepen.
Zij wijst me op de horizon waar de nacht zal eindigen.
Het universum smeedt mijn ziel voor hogere doeleinden.
Ze kijkt me aan.
Ik kijk haar aan.

Nu zijn we samen.
Nu ben ik weer geland.
En staat de kamer niet meer in brand.