De wens van mijn woede.

Wat ik wil, is dat je stopt met jezelf wegcijferen.
Dat je stopt met jezelf onbelangrijk vinden.
Dat je stopt met jezelf in situaties stoppen waar je het redelijk vindt dat je vervolgens niets in te brengen hebt.
Ik wil dat je stopt met bang zijn.
Dat je stopt met kleine dingen niet durven delen.
Ik wil dat je ophoudt met alles binnen te houden.
Ik wil dat je stopt met muren optrekken op plekken waar dat helemaal niet nodig is.
Ik wil dat je stopt met jezelf veroordelen als je niet van iedereen de namen kent.
Ik wil dat je stopt met het goedpraten van mensen niet echt kennen omdat je van mening bent dat het geen consequenties zal hebben.
Ik wil dat je opstaat.
Ik wil dat je je bek open trekt
Ik wil dat je tegen anderen kan zeggen dat ze mooi zijn en dat daar dan bij laten.
Ik wil dat je vrienden maakt zonder verwachtingen.
Ik wil dat je stopt met overal maar meer van te willen krijgen terwijl je zelf niks geeft.
Ik wil dat je hart een keer aan elkaar gelijmd raakt.
Dat je je diepte de tijd geeft om te helen.
Ik wil dat je toegeeft dat je je prima mag verdelen.
Ik wil dat je stopt met accepteren dat de gedachten die je ten nadele van jezelf hebt er maar mogen zijn.
Ik wil dat je stopt met de leegte opvullen op welke manier dan ook.
Ik wil dat je stopt met jezelf niet waarderen.
Ik wil dat je stopt met jezelf niet goed genoeg vinden.
Ik wil dat je staat.
Ik wil dat je luid bent.
Ik wil dat er niemand om je heen kan.
Ik wil dat je onder de littekens zit om de goede redenen.
Ik wil dat je ieders taal kan spreken.
Ik wil dat je nooit opgeeft.
Ik wil echt dat je nooit opgeeft.