Kies

Ik wil dat je omdraait.
Een wenteling.
Ze zingt.
Over dingen die ik aan anderen heb verteld.
Aan de trage avonden die we ontkenden.
Vluchtig koud en gestold op het oppervlak.
De wijs waarop je mijn spanning verkende.
De tijd die uit je hart sijpelde om moedwilligheid.
Om durf, lef en afgunst.
Om niet meer weten en dat je van me af kunt.
Want het regent.
Het regent ondersteboven.
Jouw wolken zijn een toneelspel voor mijn haren.
Het getokkel van de snaren die je vingers openhalen.
Het opgegroeide gras tussen het mos en de verhalen.
Ik kan het schouwspel van je benen net niet vertalen.
Dus zitten we stil.
Zitten we op de muur naast de tl-lichten liefdesbrieven te schrijven voor de fruitvliegjes.
Voor de spinnen die nooit huur betalen.
De slakken die nooit de wereld zullen zien vanuit buiten de atmosfeer.
Voor het besef dat ik van jou soms even niks meer.
Meer dan de zinnen die ik in je ziel heb gekerfd.
Meer dan de sporen die jij in mijn rug hebt gezet.
Meer dan de blaren omdat je nieuwe schoenen aan hebt.
En wij zullen nog lopen.
En wij zullen nog lopen.