Jongleerwerk

Drie of vier.
Drie hoog.
Drie bier.
Dan doe ik mezelf tenminste een plezier.
Want met jou, of met jou, of met mij.
Want in realiteit zijn we vrij.
In realiteit zetten we tijd voor elkaar opzij.
We kunnen geven.
We mogen beleven.
We mogen allemaal elkaars huid dicht naar ons toe trekken.
En in ogen verdrinken.
In harten verslonden.
Verwond thuis strompelen.
En dan mijn tafel met je delen.
Mijn muren met liefdesbrieven bestrijken.
Mijn war laten landen in open armen.
Het is niet meer zoeken.
Het is niet meer tegen de doeken aan strelen.
Het is niet meer hopeloos naar de muur staren.
Het is vastpakken en toelaten.
Of beter gezegd, beloven dat je er een keer bent.
Beloven dat we tijd gedeeld zullen hebben.
Een belofte dat je zacht zal zijn als het nodig is.
Drie of vier.
Te veel voor mij op 1 dag.
Dan geef ik mijn eigen binnenste bloot.
En jij kan luisteren.
Jij hebt een oor voor wat ik zeg.
Kent mijn hobby's
En je bent zacht.
Je bent prachtig.
De smaak van cola en nicotine.
Maar ik ken je niet.
Of in elk geval weet ik dingen over je.
En zeg je dat je het fijn vindt om met me te praten.
En dat het spel van affectie naar elkaar vinden spanning oplevert.
En dat is dan een ontmoeting, een enkele voor even.
Drie of vier.
Haar ken ik nog niet.
Ze zingt.
Drie of vier?
Zij was van veraf mooi, en nog steeds mooi. en daar houdt het dan op.