Locatieprobleem

Ik ben verkeerd.
Of in ieder geval beland.
Ik was mijn boot.
Ik was het land.

Ik sta al drie uur in de wacht.
Misschien een heleboel.
Dus misschien dat ik dacht.
Dacht dat alles zou passen.
Misschien word ik vandaag volwassen.
Misschien dat ze op golven leek.
Wellicht dat de narigheid in haar handen bezweek.
We willen dingen tegen de spiegel aan plakken.
Dat alle narigheid naar de bodem zou zakken.
Maar de wind blijft vragen.
De storm blijft klagen.
Het zeil van de ochtend moet de middag dragen.
Alles wat klemt, alles kan even.
Maar tot die tijd in het water beleven.

Want diep hier in koude blauw.
Is waar mijn hart zichzelf terug vindt.
In het pad naar jou.