Judas en schoonheid

Het probleem is dat ik je niet vermijd.
Want mijn wens ligt in dat kleine stukje oneindigheid.

Ik ben de pijn in je ribben, als je je net te hard uitrekt.
Ik ben het begin van het gillen, dat je stem dan weg lekt.
Want de oorzaak van al je leed is met onwil te bedekken.

Ik ben geen zonsopkomst bij zee op een bruiloft.
Ik ben geen verse fles gin op zonovergoten terras.
Ik ben de woorden die je niet durft te zeggen.
Ik ben de aanraking die je de ander niet gaf.

Want we zijn druk
Verslonden door het raderwerk van het samen zijn.
Ik ben je misschien wel vergeten.
Misschien was je van mij.

Want ik ben gaan slapen in jouw bed.
Ik heb een thuis gemaakt van je keuken.
Ik heb mezelf geplaatst tussen de muren van je hart.
En nu is alles donker.

Donker en zwart.

Want in drank ben ik boven komen drijven.
In rookpluimen zie je mij in levende lijve.

En daar midden in het kabaal zullen we breken.
Zullen we af zijn van wat we deden.
Zal de tijd ons omspoelen in onzekerheid.

Dus het probleem is dat jij mij niet vermijdt.
Jouw wens naar een klein stuk van de oneindigheid.