Judas en de eenzaamheid

Het voedt.
Het leven druipt langzaam.
Het doet.
Want woorden maken schone regels.
En in die woorden kom je mij dan tegen.

De wijsheid lijkt gespijkerd in de regen.
Het klaaggezang aan de overkant van wat je doet leven.
Voor even.

Want het niks is ondraaglijk.
Is stikkend en gevaarlijk.
Waan jezelf in de dagen.


Het stolt.
De angst is een cocon voor de vloed.
Het kolkt.
Ik pas samen nooit in een slaapzak.
Want samen val je nooit dat je naakt snakt.


Tegenover de wind ben je gevlochten in tegenslag
Dor en verbitterd is de tijd die jou uit je schuilplaats walst
Voor even

Want nu ben je alles zelf.
Nu is de hemel je eigen hel.
Is je gewelf ontwricht.
Is de moeite tegen de vloer aan kapot gesplinterd

Nu dat je niet meer
tegen mij
aan
ligt.