Geen antwoord

Dus jij blijft stil.
Niet zo van nee, maar afwijzend kil.




Het is de stilte die je afgeeft.
Het is de leegte die van je afgleed.
Want de tijd was er even voor ons beiden.
En dat was dan het enige waartoe het kon leiden.
Want nu is het dood.
Niet uitgebloed maar neergestoken dood.
Achtergelaten vertrapt in de goot.
Want waar het stopt, is het net even te groot.
Past het niet.
Kan en wil het niet.
Dus vandaar dat ik niks meer van je hoor.
Dat mijn gevoel zichzelf weer verloor.


Je zegt geen nee,
Maar je zegt nog minder hard ja.