GAL

Ik heb misgunst
Misgemaakt en ontdaan
Dus het liefste dat de wereld vergaat
Ik ben niet boos of gespannen
Maar simpelweg zwartgallig
Ik zou alles, maar wil niemand.

Ik ben zuur en bitter aan eenieder die me benadert
Ik heb een afkeer voor het geofferde hart
Dus de teleurstelling kleurt mijn wezen
Dus de zwartheid van het koude leven

Misschien is het verstandiger als ik even naar buiten ga.
Dat ik de wind in mijn hoofd de tijd geef,
dat het uitraast.


Want de woorden die ik vuilmaak,
Zijn niet bepaald netjes.
Ik ben dan totaal niet welbespraakt.
Het is een twijfel aan wat ik wil dat echt is.
Want ik begrijp niet wat ik wil.
Ik begrijp niet wat mij beweegt.
En de zoektocht naar nieuwe dingen maakt me langzaam kapot
Want niks blijft nieuw
Niemand zal onbekend blijven
Niks is zo oneindig pijnlijk als een zucht naar mysterie.
Die ik zoek in anderen
En ik vind wat anders


Ik vind vrienden
Waardevolle gesprekken
Liefde en bekommering
En toch
En toch

Ben ik dan een ondankbaar stuk apathie?
Ben ik onbegrip voor een cd die blijkbaar niet door de brievenbus kan?
Want ik met mijn aanwezigheid uitgedrukt in geld
Met rode vlaggen waar zelfs een vuurtoren voor weg snelt.
Want ik maak kapot.
En ik zit dan onderuit, met mijn handen langs mijn hoofd
En regen in mijn ziel
Een verdronken geest in narigheid
En ik zit vast
vast in een sprint
Sprint met het einde
Hein voor het einde
Tijd kan verdwijnen
Weg kan je kwijnen
Misschien niet vandaag
Ik,

ik ben er morgen wel weer uit.