Vloeiend

Ze is onbeweegbaar mooi.
Niet traag, maar onverslaanbaar.
Haar zoetheid breekt je blik.
Haar fluweel is een machtig gestalte.

Geef me een dag voor haar schoonheid.
Breng me een week aan vrijheid.
Ik gebied je te aanschouwen.
Een bevel om stil te staan en te zien.

Haar ogen als smaragden.
Vuurrood haar, scherp en liefdevol.
Kan ik om haar geven?
Kan ik er voor haar zijn?
Boeit het?
Maakt het uit?
Ben ik niet net zo goed als ontwikkeld individu waardevol?
Waarom schrijf ik niet gewoon dit soort dingen over mezelf?