Zevensprong

Er is nu een week verhuld in verdriet.
Zeven dagen ervaren als verslagen.
Ik lig te woelen in mijn graf.
Onder de grond ben ik nog steeds rusteloos.
Mijn adem volgt de dans van het daglicht.
Ik beweeg me door de normale dingen heen.
In mijn kwetsbaarheid pijnlijk alleen.
Eenzaamheid gevuld met het prille binnenstebuiten.
Mijn stappen gaan niet achter- of vooruit.
Stilstand in permanente spanning.

Mijn glas is vol van hoop.
Mijn hart is gevuld met vertrouwen.
Het hoofd is blind voor de toekomst.
Mijn gevoel ziet de richting niet.

Er is een week
Er zijn dagen die vanzelf gebeuren
Dingen die doen en dan voorbij zijn
Er is tijd waarin dit zichzelf nestelt

Ik wil vrij kunnen zijn.
Mijn geluk beteugelen.
Ik wil een hart dat liefde omarmt.
Ik wil weer voor vreugde kunnen kiezen.