Voor strepen

Stel dat ik mezelf in alles kon vergeten
Niet telkens verliefd zou raken op alles wat me lijkt op te eten.
Dat ik gewoon kan geven voor even
Dat eerlijkheid niet gezien word als ongemak en onwil.

Ik voel me zo net mezelf en pril
Maar ik wil geven en blijven
kijken en mezelf binnen in de storm bewijzen

Want ik waai
Als de wind mij zou zijn
Blijf je dan vliegeren?
Is alles dan hetzelfde?

Of kan meer dan lege adem de wind verstaan
Kan de aarde omcirkelen dagwegen genoemd worden?

Het is jammer
Dat ik de tegenwoordigheid slechts in de muur kerf
Want ik ben bang voor de gevolgen van mijn gedachten
En dat is iets waarin ik mezelf niet durf te troosten

Ik wil geven en blijven bij mezelf
Ik kan niet om mezelf heen
Dus hoop op iemand die daar met lef doorheen kan kijken.