Voor mijn vesting toen ik stil stond.

Want ik ben achter de lijnen
Je hebt me altijd al verteld dat je uit mijn zicht zou verdwijnen
Dat wat ik weten moet genoeg zou zijn
En mijn strijd altijd slechts van mij zou blijven

Je hebt mijn wijsheid ter harte genomen
Elke les uit pijn gehoord en ontvangen
Hebt mij als mezelf laten zijn.
En genoten van de tijd die we deelden

Wij kennen elkaar.
Maar onze paden lopen niet samen
Voor jouw kaarsrechte lijn
Is mijn spoor verticaal en onnavolgbaar.

Je hebt me altijd al verteld dat je niet kan blijven.