Ik speel geen piano.

Ik heb een vrouw gezien.
Eigenlijk een band, de helft van tien.
En ook een gesprek met haar gehad.
Een proces aanschouwd.
En stiekem verknocht geraakt
aan creativiteit in een vorm die ik zelf niet ben.
Ben verdwaald gemaakt
aan schoonheid die niet van mij naar buiten gaat.

Want iedereen kan lezen
Iedereen kan mooie dingen in lijsten proppen
En hopen dat het gebrek aan lucht de schoonheid niet zal stoppen
Iedereen kan van een liedje houden.
Iedereen kan oortjes in een iPod douwen.
Maar niemand kan op dezelfde manier van een ander houden.


Ik heb een lied gehoord
Het einde miste, daar heb ik me niet aan gestoord
Halverwege het einde van gisteren was het eind aan mij bekend
Hele zinnen parallel aan een melodie geklemd
En liefde gaat dus over kwetsbaar zijn tussen jou en een ander.
Hopen kan je in dozen stoppen
Hoop heel hard dat mooi zijn nooit veranderd
Dat waardering in helderheid mag volgen.

Want iedereen kan lezen
Iedereen kan vuil wegvegen en herstellen
En zachte woorden schreeuwend opnieuw vertellen
Iedereen kan in de ogen van een ander verdwalen
Iedereen kan zichzelf terugvinden in bed als laatste
Maar niemand kan op dezelfde manier van een ander houden.