Wasbeurt.

Verdrijven
Dat je lijf van ver af nog hetzelfde van mijn lijn is
Dat liefde begint op zondag omdat de week nu jong is
Over bergen verdwalen we de zon voor goed mis
Ik alles wat er prachtig was aan de woorden die langs je heupen vallen

Zacht in de zoetheid waarmee het tl-licht jouw benen beschijnt
De klank van industrieel gezoem gebonden in frequenties die tekortschieten
En losgemaakt van alles wat je vast wil houden
Glijdt mijn ogenblik over dat wat je vrouwelijk zou noemen
als ik me niet verveelde
Als mijn handen niet traag en plagend over je scalp heen speelden
Dat jouw zuchten meer hoop dan twijfel teweeg brengt
En de mondhoek waar je lippen samenkomen een streep over mijn wang trekt.


Vergrijpen
Dat de wasmachine hoger is dan je bovenarm lang
Dat inschatten potentie uitdaagt tot perceptie
Over heel veel dingen kan je ongelijk hebben
Zoals een shirt waarvan je meent dat het niet doorschijnt.