Netjes

Ik ben mijn vlinders kwijt

De mogelijkheid tot vliegen is ver weg van mij

En staar ik maar een beetje uit het raam.

Er waren altijd wel vlinders ver weg bij mij vandaan.

Kwijt omdat ik niet oplet

Verdwenen na terugval in witte zoete opzet

En vervolgens de kater die zichzelf wil uitten

Wandel ik voorzichtig naar buiten

Verdwaal ik om te ontweten

Te betwisten en vergeten

Toen ik nog vliegen kon

Dat ik alles in dromen vond


Ik ben mijn geduld kwijt
De kunst van het stilletjes wachten en zijn
En de jacht eist van mij dat ik sluip
Dat ik alles laat vallen en besta zonder geruis
Met liefde voor onrust wil ik gillen naar dat wat ik zoek
Maar schichtig wild vraagt van mij subtiliteit die alles behalve roept
Dus ik lig
Onbevangen in zonlicht
Totdat de tijd mij weer laat bewegen'
Maar voor nu is het stil zijn tot nooit voor even.


Ik ben mijn rust kwijt
De grip op de illusie van realiteit
De wil van gisteren die een belofte blijkt.
Morgen wordt vandaag
Straks is het te laat.
Ik wil je nu.
In levende lijve
Niet voor even,
Maar slechts om te pijlen.