grasmaaier

Ik heb een enorm gebrek aan geduld
En het besef dat als ik er meer moeite in wil steken het nog steeds hetzelfde effect zal hebben.
Dus bij deze

Ik wil de wind voor je storm zijn
Dat wat voor mij enorm lijkt
Even wat kleiner kan blijken
Tegenover dat wat ik bijna niet in woorden kan krijgen.

En tegelijkertijd
Ben ik vrij
Ben je net zo
En laat ik je ook

Dus, ik ervaar de aantrekkingskracht tot wat jou scherp maakt
Tot wat jou in staat stelt mij terug te duwen als ik je uitdaag
En hoop ik ergens in jouw nabijheid te mogen drijven
En dus is de vraag niet zo zeer dat je jezelf kwijt raakt

Maar laat me toe, dat ik jouw in je eigen eigenzinnigheid mag bewonderen
Ik ben niet ideaal
Verre van.


En ergens besef ik me dat dit effect heeft
Dat mijn voortbrengen van wat er speelt aan mijn kant
In jou wat wakker houdt
Dat ik antwoorden geef op vragen waarvan je soms vergeet dat je ze stelt
Dat ik extreem sporadisch ben, en net zo voorspelbaar.
Ik heb mijn eigen regels,
Kan ik jouw pad daarin betrekken?