Mee vergeten

De dagen zonder stress kunnen we doelloos omdenken
Bepalend naadloos als de rest en dan weer doorleven
Ik heb snoepjes, water en longen voor momenten als nu even.
Pak je jas en bevecht het daglicht om niets te verschenken

Magie straalt uit de ogen van elke liefde die we angstig wegwenken
Troeven spelen met je hart in de trein enkel en nooit geven
Schuif je weerzin in een doos waar geheimen in kleven
We bouwen muren, nimmer binnen want het stopt daar nooit met verdrenken

Woest wenst de waanzin een offer om de nacht
We rollen ons geld om de waarheid te inhaleren
Ons lot ligt vastgenageld aan de bodem van de gracht

Wie vertelt de schrijvers over hen die het donker trotseren
Hoe zet ik mijn hand aan papier als ik niets verwacht
Wanneer zullen we het nog een keer proberen?