Over de afstand

Ik ben gewend om in onzekerheid te aanvaarden dat de dingen lastig zijn.
Je was in een droom, zonder je onzekerheid
Golvend, sterk en onwankelbaar.
Met een andere naam
Op een andere plek
En jij was vrij
vrij van alles
Ik was vrij
Vrij om door te gaan'
Ongebonden in staat me te verplaatsen
En toch leek het stilstand
Ontstond er een lagere klasse van leven
Plaatste ik mezelf tussen de verdwaalden
En nu ben ik weer op aarde terwijl je gezicht me ontvlucht
Probeer ik mezelf te verbergen in de dingen die ik uitspreek
Want nu sta ik mezelf mijn pijn niet meer toe
Geef ik mijn frustratie enkel de ruimte om leeg te lopen
Ik blaas uit wat ik voel zonder schaamte
Haat in doosjes met namen
Boos in een hoek in een kamer
Stil op het tapijt
bibberend in de vergetelheid.