Bezigheid

De hemel staart naar de keuzes die nog niet zijn gemaakt
Een wereld ligt open in alles onbekend bespaard
Je wil dat het vuur zal doven en je je huid niet meer open haalt
Want de lucht ruist van boven
En de storm is naar beneden bepaald
Jij die stond, onverschrokken tegen de grond
Een anker voor alles wat weg kon waaien
Nooit gehoopt of gedroomd dat het kon
Maar nu toch echt is het hart van de wind voor jou gaan laaien
Heb je een orkaan bekeken
Heeft hij jou gezien
Het meisje dat speelt met de wind
Staar jezelf alsjeblieft niet blind
Dat hij geniet omdat je gefundeerd bent in je eigen
Dat zijn wind niet direct betekent dat je ook weg zal blijven
Ze wist niet dat de wind van haar kon houden
Dat degene die beweging leeft ook boven en onder bezit
Een natuurkracht met een middelpunt van rust
Aangetrokken tot dat wat niet dwarrelt
Je kan wel zonder me lopen
Maar niemand anders blijft bij mij staan