Ledematen

Ze rilt, in ieder geval.
Omdat er een compleet gebrek is.
Niet dat ze het jammer vindt.
Het totaal niet luid kunnen schreeuwen.
Een naam, vloeibaar gaan.
En jezelf paars beurs achterlaten aan je eigen binnenkant.

Ze trilt, vanbinnen uitgetast.
Belast met de zorgen van tijd.
Tijd om te komen
Tijd om helemaal versplintert te gaan.
Als klampt aan haar vast, druppels.
De stukken stof, alle elektriciteit die binnen in haar past.

Schreeuw het uit in onvermogen
Omdat niks kan mogen
Overal laagte in zien en dan toch gelogen
Ik heb mezelf in mijn dromen
En ik wil er niks van geloven