Pulserend zwart.

Ik ben haat omdat alles langzaam vergaat.
Ik ben aangesteld als stervend nu ik praat.
Mijn wraak als glassplinters verdeeld en zelden raak
Pijnloos onder huid tot je beweging staakt
Vermaak ik de massa met bloed en wanhoop
Verbittert je blik als ik op je af loop
Want dit is het begin, eindigen zonder
Geen tocht ertussenin, hopen een wonder
Ik wek je graat, tot angst en vluchten voor nooit
Wees vrees beleef binnenkant uitwaarts gestrooid
Warm bloed kleeft smachtend aan zachte grond voltooid

Ik ben spijt voor eigen verantwoordelijkheid
Verwijt m'n handen de verkwisting van tijd
Ik ben je gezicht vol afschuw en lelijk
Dat ijskoude druipt onbewust en eerlijk
Zonder zwichten dat ik jou nu verheerlijk
Je weet niet wie je bent zonder al het naakt
Ga je kapot aan de nachten die je maakt
Verspil je je adem aan hun vragen lief?
Mis je klagen, mis je zijn, steel je tijd dief?
Wens me weg dat je nooit meer voelt dan diep leed
En tranen bewijzen dat niks jou ooit deed.

Ik ben verlatenheid zonder iemand mee.
Stilte aangevangen voor gebrek met twee.
Wees me lief, maak me diep groot dat ik lieg.
Verdraai mijn woorden zo onzuiver en diep.
Laat het varen en overgieten zonder.
Maak de golven somber laag traag en donker.
Ik ben niet van je, ik kan niks zonder pijn.
Kwijn me dicht als slapend dat leegte die schijn.
Ik zou het, bepaal de tijd tikkend en mors.
Druppels, struikelen over wolken zwart, nors.
Onder spiegels verdiep ik me, ben ik los.

Ik ben niet te stoppen of veranderbaar.
Mijn hart kloppend zo zuiver bewonder staar.
Alles valt voor mijn voeten stil, net hagel
Ik wens dat de horizon me niet navolgt
Want ik heb geen begin of wens mijn einde.
Spreek woorden met liefde soms niets verdwijnen
Geen ruggengraat die past in mijn graf of dal
Een eigenwaarde loslopend met wat zal
Ik wil de maan in m'n handen vasthouden
Voetstappen zetten op de bovenranden
Ik in alles mezelf kunnen vertrouwen

Ik ben mezelf in zo veel meer woorden nu
Dat alles pleit voor mijn vrijheid dus zal los
Ga dragen voor degelijk spraakmakend goud
Ik drijf, niet op het zeggen dat ik simpel
Want hoeft alles gewogen te zijn niet dan
Maak ik me druk om je lach en je adem
Verdwaal verdwaald alsjeblieft in mijn ogen
Loop drijf verwijt me mijn afwezigheid ja
Doe druipen leeglopen verkwik lieverd nee
Je wilde blik over water en gehoord.
Ik ben van alles en nog wat heb me lief.