Kwijtraken

Je bent mij
Zoveel te mee als altijd zijn
Hierom diep ik je liever
Slechts lovend pracht ik je naam.

Simpel wij
Daar tussen alles bestaan
Ik ben je niet vroeger
Vlagen vergaan

Je zoektocht bepoederd over strompelt verloedert
Ik speel slapende dieren binnen je kieren
Macht meemaken je bestaanszin daar laten
Gapend staart de maan naar haar gestal
Aanbad de zee met wenken stranden liggend voor al


Ik wil je binnenstebuiten keren
maar het liefste
verdwijnt
als jij me
verleert
en de zon naar binnen
schijnt