Afgrond

Ik kan vallen.
Ik kan in scherven en stukjes op de grond aan diggelen liggen.
Alles kan me niet bevallen.
Ik kan je wangen wegspoelen en doorgaan en overal wat van vinden.
Splijt de oceaan voor mij.
Dwars doorgaan dichtmetselen, samen met mij.

Ik kan je nergens vinden, niet hier niet samen niet voorbij.
Ik ben je benen de afgrond naast je stappen plat en gezwoten leed
maak macaber open gapend laat staan dus.

Ik heb het over hier, nu, niet later.


Het is de spijt die op je benen staat. Het lang uitademende gebrek aan ruggengraat
Ik vind je niks meters spijkers
Je blik oneindig lijkt het.

Je bijzonder, je droef al zonder klagen.
Loof alles door. Drijf op vreugde die kleeft.
Diep poelend draait de zon om jouw.

Ik zie je als sluimerende potentie
rook op het oppervlak
Je lied speelt voor niemand
Je fluistert namen voor niemand
Je huilt tranen om naamloze gezichten
Je ziet alles
Want je houdt van
Als een poel
Als druppels die kwijt willen raken
Je houdt van mij.