Jij bent gevaarlijk

Omdat ik je kan verslinden, net zoals jij mij niet vergeet.
Dat mijn huid voor jou doorzichtig leek.
Mij toelaten, zonder angst.
Wat is er in jou dat je me laat, zo dichtbij.
Ik kan niet wennen aan een wind, die dezelfde kant op waait.
Of proberen te zinken, als jij ook onderwater praat.
Omdat je mij kan verslinden, net zoals ik jou soms beleef.
Zelfs als ik in brand sta, blijf je zitten.
Ik wil rennen, om jou naast me te zien.
Is het kunnen ademen, daar waar de lucht niet meer schroeit.
Of ben ik een muur waar je naast wil staan.

Aan elkaar verbonden,
in pijn gevonden,
voor rust gebleven,
lijkt eeuwig

nu even.