Het maakt niet zo veel uit als je het niet eng vind.

En dat bedoel ik allebei de kanten op. Het wel eng vinden geeft aan dat er gelukkig iets in je is dat waarde toekent aan de ene uitkomst boven de andere. En als iets je compleet koud laat dan heb je blijkbaar een gebrek aan motivatie.



Ik zet strepen op de muur. Elke streep doet mee, elke streep is anders. Niemand telt met me mee.
Het is een hele grote muur. Ooit stonden er nog geen strepen op de muur. Niemand telt met me mee.
Sommige strepen zijn mooi, anderen kort. Er zijn dagen met veel strepen. Niemand telt met me mee.
Sommige strepen lijken wit, anderen glimmen. De maan kent alle strepen. Niemand telt met me mee.
Rode strepen worden donker. Witte strepen vallen weg, slijtage is vervelend. Niemand telt met me mee.
Ik had eerst geen stiften, en pennen waren te dun. Potlood vervaagt snel. Niemand telt met me mee.
De zon weet waar de strepen beginnen. Soms valt er een stukje muur op de grond. Niemand telt met me mee.
Vroeger liep ik niet, en miste ik een vloerkleed. Nu brand ik gaten in het tapijt. Niemand telt met me mee.
Soms zet er iemand strepen mee. En dan vergeet ik waar alles heen ging. Niemand telt met me mee.
Er zijn dagen dat de strepen op water lijken. Soms huil ik, dan luider. Niemand telt met me mee.
Ik was bang voor gisteren, later verdwijnt vanzelf. Alle strepen spreken. Niemand telt met me mee.