Ik mis mijn gevoelens

Dat missen is iets vreemds. Het zeker zijn van het totaal ontbreken van een heel diep iets.

En mis ik dan het kunnen houden van. Het is het vergeten van pijn en gezeik. Het is ontneemd zijn van liefde.

Gebrek aan wanhoop, later wil worden. Er zijn alleen nog herinneringen. Alleen nog het verleden van verliefde mensen, waar ik hield en genoot. Ik weet nog dat ik een uur met haar kon zoenen. En nu vind ik dat ik diegene niet meer ben. 

Het is voorbij, geen spijt geen hoop. De scheur is verwarrend. Maar ik weet nu heel erg zeker dat ik geen zin meer heb in ons.

en toch, toch was ik leuker toen ik wou.

Meer grenzen die ik wou breken, meer wereld waarover ik wou leren.

Ik was genieten om mee om te gaan toen ik vlinders had. Nu ik windstil heb, ben ik weer een klootzak.

De liefde die ik dankzij jou wou uitdelen, die kan niet meer. Bestaat blij zijn ook als ik als altijd alleen ben. 

Lief wil ik hebben, niemand vast, losgelaten roerloos.

Aangespoeld op een eiland, geen zee om op te dobberen. Oogje orkaan, alles staat stil.

Ik waai niet meer voor niemand.