Je was niet mijn

Binnen, zonder vragen
zonder roepen en staren
als golven over zand beland
ik in je
Ze kon en vroeg en sprak en leef
Ik dacht vernam hoopte beweeg
Ze was zo zonder einde
Net dat ik vergeten
Zucht zonder adem
zonder tijd
zonder bakens
Is de diepte van de zee mij gaan bewaken
Laat hoop over je varen
sta daar te staren
mocht je binnen
was ik buiten
Mezelf vergoten, druipend over de ruiten
spattend op zand
ik had je niet
toch