Dieptezoekers

Waarom wil ik begrepen worden, de abstracte vraag die een fundament biedt voor mijn gezonde verlangen mee te doen met de samenleving. En dat loopt in isolatie de spuigaten uit. Het gebrek aan feedback van persoonlijk contact en het steeds weer kunnen rijmen of ontwrichten van mijn eigen gedrag, maakt dat het op een sokkel is gaan zitten. Die indruk heeft het gekregen vanuit de kuil di ik zelf heb gegraven.

Wat maakt dat ik bijna niets waardevoller vind dan echt gekend te worden, toch is dat wel waar voor me. Als creatief gevoelig open persoon is het een prioriteit. De zoektocht naar een partner die mij kan hebben en dat gaag heeft, is er een die op de lange termijn zeker er toe doet. Gelukkig kan ik me ook per facet van mezelf laten kennen aan de mensen in mijn dagelijkse bezigheden.

"Ben ik verlegen, om de redenen, de dingen, dagen en tijden? Heb ik door, dat wat van binnen ademt. Dat wat maakt dat je leeft? Wil ik zien, proeven? Dat dichtbij de ander ik net zo ben als zij? "

Ik heb duidelijk mezelf te lang alleen gelaten zelfs al was dat met iemand anders. Het probleem ligt hem in het willen oplossen van een probleem dat ook tijd en fijngevoeligheid vereist. Het versmelten in iemand heeft een gezonde dosis vertrouwen en toeweiding van beide kanten nodig. Ik vertrouw nog niet, laat staan dat er een overkant is.

"Is het als goud? of genot, vergankelijk en trots? Leef ik ontschakeld aan de ruil."

Nogmaals, het verheffen van intiem contact maakt me dysfunctioneel, en leidt tot dat ik vergeet wat het praktisch betekend om leuk te zijn om mee om te gaan.

"Ik vergeet waar mijn huid stopt."

Verliefd zijn zet je niet stil