Waar een wil is (deel 2)

Ik wil zo graag verder komen, kunnen genieten. Het meemaken van de dingen die ik zie als voortgang.
Het jammere is dat ik alles ertussen ervaar als vervelend. En ik blijkbaar de focus mis om door te hebben dat het ook voortgang is, alleen dan het saaie middengedeelte.

Ik wil kunnen schrijven, goed kunnen schrijven, door kunnen hebben wanneer iets me niet verder helpt en dan kunnen stoppen en iets anders gaan doen. De worsteling zit hem in het constante gevaar van comfort en de luxe van plezier.
Goede dingen zijn niet makkelijk, zoals midden in een spannende aflevering van een goede show kiezen om te stoppen en wat belangrijks te gaan doen. Het is net zo moeilijk als beseffen dat je niet vanuit geldingsdrang wil leven, maar je vervolgens niet meer weet waarom je uberhaupt zou willen proberen.

De twijfel die je naar beneden wil trekken is normaal, het is normaal dat onbekende dingen je niet het gevoel geven dat alles goed komt. Het is normaal dat als er een kans van falen en een kans van slagen is, dat je niet weet wat er gebeurt. En het dus voor jezelf het belangrijkst is om alle goede invloed die je zou kunnen doen om er geen kans meer van te maken, ook daadwerkelijk uit te voeren.

Goede invloed is een kantelpunt. Want wie definieert goed.



Ik heb een week geleden aan mn moeder uitgelegd dat Nietzsche aan de kant van de christenen stond met zijn uitspraak God is dood.

Want die uitspraak staat in een verhaal
En dat verhaal gaat over hoe mensen God niet meer nodig vinden
De gevolgen van het verwerpen van een universeel hoger moraal,

Het belang van iets wat menselijk denken overstijgt om een stabiele samenleving te hebben.


Is een leuk ding