Het verwachten van interesse

Sommige dingen moet je wel interessant vinden,
zoals bijvoorbeeld de eerstvolgende mogelijkheid om te eten.

Of leuker, de competentie van de mensen waarmee je samenwerkt. Dat je eigen interesse het vertrouwen oplevert dat je dingen kan delegeren. Oftewel, als je weet wie iets goed kan doen, dan hoef je het niet zelf te doen. En andersom, als mensen van jou weten dat je goed bent in je werk, dan laten ze je werk doen en hebben ze daar geen problemen mee.

Interesse tonen heeft voor mij vooral de vorm van vragen stellen en ergens mee bezig zijn. tijd en actie steken in dat wat me bezig houdt. Bezig is ook echt actief voor mij.

De logische tegenstelling die daar uit voort komt: dat ik mensen die geen actie ondernemen, gedesinteresseerd vindt. Als je niets doet dan is het blijkbaar niet belangrijk genoeg voor je. Misschien verwacht ik te grote of te concrete vormen van interesse tonen, maar ik ben een groot voorstander van duidelijkheid. En positieve dingen mogen prima expliciet zijn.

Ik leef er naar dat wat ik doe iets zegt over wat ik wil.
Dus dat als ik twijfel over wat moet. Dan is het belangrijk dat ik door heb wat ik interessant vind, en dan doe wat klopt met wat ik interessant vind.

Ik verwacht niet dat ik alles interessant ga blijven vinden. Zelfs met een grote openheid voor nieuwe dingen is er een grens aan hoeveel ik kan bevatten. Laat me interesse hebben voor de dingen die mij helpen en die de toekomstige mij helpen.

En een stuk belangrijker, als ik iemand kan helpen terwijl het mij niks kost, dan geen probleem.