Bezit van perspectief

Ik heb het bijna.
Terug naar de helderheid.
Ik wacht op een mogelijkheid.
Een pauze in de hoofdpijn.

Het is meer dat ik er niet aan onderuit kom dat ik een hersenschudding heb opgelopen en ik niet meer drie dingen tegelijk kan doen, laat staan met mn moeder converseren op hetzelfde niveau als dat ik gewend was.
En schrijven gaat ook nog niet zo vlot als dat ik wil.
Het is de pijn en de traagheid die me herinnert aan dat ik niet eeuwig ben.
In ieder geval, de huis die ik nu bewoon heeft een eind.
En dat lijkt heel eng, net zoals organisatiesdie de wereldregeringen in hun bezit hebben.'
Paranoia is nogal wat, maar als je het nog erger maakt wordt het praktisch.
Want als ze echt zo groot en zo sterk en zo invloedrijk zijn.
Dan zou ik al dood zijn als ze dat wilden.
En dus zolang ik leef is er niks aan de hand.