Verlatenheid

Een orkaan kent alleen de schepen die zijn blijven drijven.






Ik ben iemand die houd van goed contact met anderen. En ik besef me dat dat veeleisend is, maar tegelijkertijd vind ik dat het moet.
En er zijn dus heel veel mensen waarbij het niet in 1 keer goed is gegaan en er ook geen ruimte was aan beide kanten. En dat is prima.
Ik geniet juist van degenen die me kunnen aanspreken, zij die oprecht luisteren en oprecht een interesse hebben in debinnenkant van mijn gedachtenspinsels, want ik heb dat net zo voor hen.

Ik denk dat ik een grotere voorkeur voor het uitpluizen van mijn eigen gedachtengangen heb dan anderen. En is het dus heel logisch dat mensen die niet graag hun axiomas laten onderzoeken, mij als een dreiging voor hun perspectief ervaren.

En ik heb dus vanuiteen houding van vertrouwen naar heel veel mensen met aandacht geluisterd. Ik heb heel veel manieren van tegen de wereld aan kijken tegenover me gehad. Dat levert een persoon heel veel begrip op. En de mensen die ik sprak hopelijk ook begrip.

En dan is er de liefde die ik heb voor ieder persoon die ik ken, en de pijn voor degenen die ik nooit meer spreek.
De teller is boven de honderd. En daar zit ook een systematisch probleem achter.

Het is de prijs van de mensen om je heen willen vertrouwen, terwijl je zelf een gevaar voor veronderstellingen bent.

Het is niet dat de bruggen zijn verbrand, het is dat ik weet dat het beter is als ik de bruggen niet meer probeer te bewandelen