Openheid in de praktijk

Ik associeer
En ik kan bijna niet anders

Niets is zelfstandig, het idee van een label dat de grenzen van iets aan kan geven vind ik heel link. Ik heb het liefst bij elke uitspraak een kanttekening die toegeeft dat je de lading niet dekt. Mensen zijn ingewikkeld, er is nooit maar 1 oorzaak voor iets.


Het liefst vorm ik webben van ideeën die gebaseerd zijn op abstracties
Dat het idee, achter een idee, de structuur van mijn gedachten is maakt het makkelijk.
Mijn hoofd vergrijpt zich aan alle dingen die invloed hebben.


Ik zie niks anders dan mogelijkheden
Elke vorm of notie of suggestie is een startpunt voor een nieuw iets


Mijn dromen bestaan uit de effecten van het polariseren van de abstracties van wat ik ken.
Stel dat zelfdiscipline een totaliteit in je leven wordt, en het zich verantwoordelijk stelt over twee grote belangrijke categorieën in je leven. Hoe zou je je dan voelen na een paar maanden?


Ik wil weten wat kan
En altijd wat er nog meer kan