Over vaders

Ik heb er ongeveer vier

Een is m'n genetische, twee zijn het surrogaattype die ik wellicht een keer in de week zie, en eentje volgens de dingen waar ik in geloof.

Een vader voelt als een voorbeeld, dat ik mag kijken naar dat wat me getoont wordt. Mijn acties mogen streven naar het lijken op mijn vader. Dat zou me met dit kwartet een gefragmenteerd zelfbeeld opleveren, daarom gebruik ik de surrogaten ten dele. Als ik mijzelf zou willen rijmen met vier vaderfiguren ga ik nooit compleet lijken. Nu heb ik ook de keus te aanvaarden dat ik iemand anders ben dan mijn vaders.

Die keuze maakt mij een reflectie, niet een kopie.