Over de dingen die voorbij zijn, of de zwanenzang van mijn tweede liefde

Ik wil erkennen dat het echt genieten is geweest.
Dat het samenzijn en het steeds meer van elkaar kunnen genieten waar was.
Dat ik mezelf bij jou kwijt kon, en ik je stimuleerde om jezelf bij mij kwijt te kunnen.

Dat is iets wat we echt voor elkaar wilden, dat we konden ontvangen wie de ander is.

Het was een goed en gezond verlangen.

Het is normaal dat ik er naar terug verlang, omdat het pas net voorbij is.
Zoals je een achtbaan kan verwensen als je moet uitstappen na de rit.

Ik ben blij over hoeveel ik van mezelf heb kunnen delen.
Ik ben blij over hoeveel je me hebt laten leren over mezelf,
me hebt laten zien dat het juist de spontane dingen, die vreemd lijken, zijn waarmee ik mijn waardering oprecht uit.

Ik heb geleerd over de vrijheid die er is binnen goede grenzen,
Ik heb geleerd over hoe aandachtig je met mensen om wil gaan, en hoe makkelijk je jouw eigen tijd vol laat lopen
Hoe ik veel meer behoefte heb aan eb en vloed in mijn dagen.

Dat mijn intensiteit golven vereist, terwijl jij kabbelt.

We zijn er aan voorbij